20:00. Wykąpana leżę w łóżku i czytam ‘’Cierpienia młodego Wertera’’. Dzwoni koleżanka, z którą nie rozmawiałam już kilka miesięcy. Dawniej siedziałyśmy w jednej ławce, ale los chciał, że się pokłóciłyśmy. Zapytała czy skończyłam już wakacyjną listę. Na początku nie wiedziałam, o co jej chodzi. Po chwili dopiero przypomniałam sobie, że od pierwszej klasy podstawówki wypisywałyśmy w punktach czego pragniemy w spróbować podczas kolejnych wakacji.

Na kartce znajdowało się dwadzieścia pozycji. Każda pisała dziesięć, ale wykonywałyśmy je razem. Czułyśmy się wtedy wspaniale. Te chwile odeszły wraz z ostrą wymiana zdań pod koniec gimnazjum. Przemilczałyśmy kilka setek dni mijając się na jednej ulicy. Ucieszyłam się słysząc jej głos. Wiedziałam, że zwyczajnie się to nie skończy. Kazała mi się spakować i wyruszyłyśmy w podróż w nieznane z moim i jej chłopakiem. Rozmawialiśmy niezliczoną ilość godzin, ponieważ trochę się pozmieniało. Odwiedziłyśmy najpiękniejsze krainy. Zrobiłyśmy listę, która co prawda jeszcze nie jest domknięta, ale mamy: środę, czwartek, piątek, sobotę i niedzielę... A potem idealne stroje, fryzury i rozpoczęcie roku szkolnego o godzinie ósmej.

Tyle dzieli nas od końca słodkiego lenistwa; imprez; życia, o jakim marzyliśmy. Ten czas zleciał jak jeden dzień. Popłynął niczym potok górski, zabierając ze sobą wszystkie pozostałości szaleństwa i spontaniczności, chociaż ich jeszcze nie koniec. A co, gdyby jak w utworze Pezeta ‘’…miało nie być jutra?’’ Rzućmy wszystko i chodźmy się bawić! Warto wykorzystać ostatnie godziny lata, by w zimowe, szare, pełne kontemplacji popołudnie powrócić wspomnieniami do wakacji. Zostało kilka dni, by uczynić otaczający nas świat bardziej kolorowym, niż nam się może wydawać. Działajmy szybko, bez zastanowienia, jednak pamiętając o konsekwencjach niedorosłego zachowania. Jeśli nie wiemy co dalej, po prostu zróbmy następny właściwy krok w przyszłość. Życie jest zbyt krótkie, by tracić je na nienawiść! Uregulujmy swoje długi, grzechy i porzućmy zmartwienia. Wybaczmy wszystko i pijani szczęściem tańczmy do białego rana. Płaczmy w deszczu i kąpmy się w słońcu. Nie zapominajmy o miłości, przyjaźni i rodzinie. Dla każdego jesteśmy ważni. Pogódźmy się z przeszłością na dachu wieżowca i spójrzmy w gwiazdy, żeby zająć się teraźniejszością. To nic nie kosztuje. Do dzieła od teraz!

Natali