Umiejętność kaligrafowania jest zdolnością pisania na sposób ładny. Niestety, w dzisiejszych czasach w szkołach nie uczymy się już kaligrafii. Źle to wpływa na charakter pisma młodych ludzi.

Kiedyś kaligrafia była obowiązkowym zajęciem w każdej szkole. Zanim Jan Gutenberg wynalazł druk wszystkie książki były przepisywane ręcznie. Gdy ktoś popełnił jeden mały błąd, pracę trzeba było całą pracę zaczynać od nowa. Kaligrafia wymaga ogromnej precyzji.

Sztuka

Dla nas, Europejczyków pojęcie to jest związane z mistrzowskim opanowaniem sposobu pisania. Japońskie sodo, czyli sztuka kaligrafii jest czymś zupełnie innym niż ładnym pisaniem. Jest to sposób życia oraz postępowania. Dlatego też istotą wschodniej kaligrafii jest nie tylko poprawny zapis, lecz także odzwierciedlenie osobowości piszącego.

Historia

Kaligrafia rozwinęła się w Chinach i krajach sąsiednich. Najstarsze jej przykłady pochodzą z końca V wieku. Są to znaki chińskie na głowniach mieczy. Jednak dopiero w dwa stulecia później zaczęto traktować kaligrafię jako umiejętność bardzo istotną dla wykształcenia.

Dlaczego powinniśmy się uczyć kaligrafii?

Współczesna młodzież często ma bardzo niewyraźny charakter pisma. Czasem sama nie mogę przeczytać, co piszą moi znajomi. Do klasy ze mną chodzi chłopak, któremu nasza polonistka kazała zakupić zeszyt w tak zwane cztery linie. Pisał w nim dużymi literami, wyraźnie. Ale nawet to nie nauczyło go ładniej pisać. Uważam, że w szkołach powinna dalej być kontynuowana nauka kaligrafii. Po prostu dlatego, że pismo zostało wymyślone do porozumiewania się, a nie domyślania, co ktoś napisał.

Julia Wojtysiak