Mój znajomy, weekendowy intelektualista mawia, że nie ma już prostych chamów. Prosty cham to było kiedyś powszechne zjawisko, ale do zniesienia. Teraz prawie zawsze mamy do czynienia z chamem wykształconym, nieoczytanym, ale bynajmniej nieprostym. Taki cham jest groźniejszy, trudniejszy do wykrycia, no i o niebo bardziej dokuczliwy. Mieszka może nie w każdym z nas, ale w wielu na pewno. Jednym z klasycznych przykładów chamstwa jest oburzenie z byle powodu.

Że ktoś za blisko podjechał samochodem, że za ostro ruszył, że się głośno śmiał, że pierdnął cicho, przeprosił, ale... Ostatnio zastanawia mnie oburzenie na tak zwaną opłatę medialną. Nareszcie na publiczne radio i telewizję będą płacić wszyscy, bo to dobro wspólne, tak powinno być i tak jest w państwach od nas bogatszych i bardziej cywilizowanych! Ale u chama, który oczywiście od lat nie płaci i śmieje się z płacących frajerów, oburzenie, bo nowa danina i nikt nie pytał o zdanie. Ano, trzeba było, chamie, pójść na wybory, zagłosować nie na tą akurat partię. A tak, nawiasem mówiąc, to jedyna z dobrych zmian, którą popieram w całej niemal rozciągłości, to ta dotycząca mediów publicznych, które za parę miesięcy będą narodowymi. W zasadzie już są z Bogiem, Honorem i Ojczyzną... Czasem zastanawia mnie bezmiar chamstwa, w drugiej dekadzie XXI wieku wysokich technologii, rozwoju elektroniki i... niedorozwoju kindersztuby. Rozwoju praw człowieka i innych praw, zanikania edukacji o wielu obowiązkach. Zwłaszcza obywatelskich obowiązkach. Ale z czego taki obywatel ma się nauczyć wiedzy o konstytucji, na lekcji religii, czy z ,,Klanu''? Prezes Jacek Kurski (to nie jest przykład ,,dobrej zmiany'') obiecywał na starcie swojej prezesury okiełznanie telenowelizacji TVP. Przydałoby się, bo oglądanie dwóch odcinków, jeden po drugim, ,,Larw nieszczęścia'', czy M, jak mdłości'', przerasta percepcyjne możliwości nawet średnio inteligentnego Murzyna, przepraszam, obywatela RP o innym niż biały kolorze skóry! O lokalnych mediach nie piszę, ponieważ ich wyrobnicy i właściciele raczej nie mają poczucia humoru, nie znoszą krytyki, można o nich pisać i mówić tylko dobrze. Wracając do chamstwa, powrócę na nasze podwórko. Jednym z lekarstw na nie jest – moim zdaniem - kultura, uczestnictwo w kulturze. Tylko jak zmusić chama, żeby poszedł na przykład na dwa zjawiskowe – jak na nasze warunki – spektakle, wydarzenia z soboty 23 kwietnia? Oba były taneczne. W Zduńskiej Woli, w tamtejszym Zduńskowolskim Centrum Integracji RATUSZ widzowie, a była ich pełna sala! - mogli zobaczyć, przeżywać wręcz spektakl taneczny do przebojów muzyki filmowej. Spektakl niemal profesjonalny pod każdym względem. Tańczyły dzieci od lat sześciu do nastu, no i cudowne panie w wieku wczesnobalzakowskim (zawsze staram się być zawsze miły względem kobiet). Pani Aneta Barton i jej szkoła tańca zrobiły znakomitą robotę. Rozrywkę na najwyższym poziomie! Biorąc pod uwagę, że to oczywiście amatorzy.

Podobnie było w Teatrze Miejskim w Sieradzu, gdzie na prezentację dorobku minionych kilkunastu miesięcy pracy szkoły tańca Katarzyny Kałuziak potrzeba było aż dwóch spektakli, bo na jednym nie mieścili się nawet znajomi i rodziny występujących. I tu zachwycały róże pokolenia tancerzy amatorów.. I tu zachwyciły mnie najbardziej panie, które wiekowo są najbliżej kręgu moich zainteresowań, powiedzmy, towarzyskich. Niech to będzie disco polo, czy przegląd nudnej pieśni religijnej, ale niechże ludzie konsumuje wytwory kultury. Kłania się nisko śp. prof. Bogdan Suchodolski i ja się upraszam o łaskę.

Kiedy rzuci Cię dziewczyna
Idź do kina
Kiedy spadną na stopę obcążki
Przeczytaj ze dwie książki
Kiedy sąsiad puka w sufit
Ty nie krzycz do niego stiupid
I tak wkoło, i wkoło
Niekoniecznie będzie wesoło
Ale wnet to pojmiesz
Kurcze, jest spokojniej!

Połajania i uwagi przyjmuję: CLOAKING LEK.