Na ich brak narzekają wszyscy, nawet Ci, którzy mają ich w nadmiarze. Wiadomo – apetyt rośnie w miarę jedzenia, więc im więcej, tym lepiej. Ludzie poświęcają całe swoje życie żeby dorobić się jak najwięcej i jako główny cel stawiają sobie zdobycie fortuny. Oczywiście tylko niektórym udaje się pokonać przepaść między chcieć a móc, więc muszą zadowolić się tym, co mają. I to dla wielu katastrofa.

Nasuwa mi się tylko jedno pytanie: dlaczego? Dlaczego ludzie zdrowi, mający gdzie mieszkać, w co się ubrać i co zjeść, ciągle narzekają na brak pieniędzy? Dlaczego kobiety sprawdzają stan konta partnera przed pójściem z nim na randkę? Dlaczego w szkole łatwiej mają ci z wypchanym portfelem? Dlaczego w XXI wieku o tym, kim jesteśmy, świadczy to, ile mamy, a nie to, co sobą reprezentujemy? „Pieniądze to nie wszystko” - ludzie powtarzają te słowa na przemian z narzekaniem na ich brak. Smutne, ale to kolejny przykład naszej hipokryzji…

Nie potrafimy docenić tego, czym obdarzył nas los, ale z drugiej strony nie robimy nic, żeby swoją sytuację zmienić. Ci, którzy kąpią się w kasie zamiast tonąć w długach, raczej nie siedzieli przed telewizorem słuchając o kryzysie. Postawili sobie cel i do niego dążyli. Pewnie nie raz spadali w dół kiedy byli już blisko szczytu, jednak potrafili odbić się od dna. Ale często, kiedy już osiągnęli pełny sukces, okazywało się, że wcale nie tego pragnęli. Zazwyczaj kiedy zdajemy sobie sprawę z tego, że popełniliśmy błąd jest już za późno, żeby go naprawić. Czy nie powinniśmy zacząć zwracać uwagę na to, co jest naprawdę istotne? Jeśli rozejrzymy się dookoła zauważymy, że dostaliśmy od losu bardzo dużo możliwości. To, co dla kogoś normalne, dla innego człowieka może być spełnieniem największych marzeń. Kiedy widzimy osobę poruszającą się na wózku inwalidzkim, zaczynamy z reguły doceniać to, co jest dla nas codziennością. Nie mamy problemu z tym, żeby wyjść do sklepu, iść do szkoły czy pracy, a dla relaksu wyjść na spacer. Takie rzeczy docenia się dopiero, kiedy się je straci. Jak matka wychowująca niepełnosprawne dziecko, która musi opiekować się nim 24 godziny na dobę, znajduje w życiu więcej radości niż kobieta, która niczym nie musi się przejmować? Jak osoby chore potrafią cieszyć się z każdej chwili bez bólu? Jak żołnierz wracający z wojny do domu wzrusza się na widok swojej rodziny i jak oni doceniają to, że ich ojciec może być z nimi? Nie potrzebują luksusów i majątku, by znaleźć radość. Po prostu potrafią zauważyć to, co najistotniejsze. W pogoni za pieniędzmi wszystkie te rzeczy mijamy i nie zdajemy sobie sprawy z tego, ile właśnie tracimy.

Pieniądze są do życia bez wątpienia niezbędne. Musimy jednak zadać sobie pytanie, czy warto stawiać je na pierwszym miejscu? Czy to one mają być spełnieniem naszych marzeń, czy może tylko pomocą w ich spełnieniu?

Na koniec przytoczę mój ulubiony cytat. Mam nadzieję, że niektórzy wezmą te słowa do serca…

„Wszystko, co można dostać za pieniądze, jest tanie.” - Erich Maria Remarque

Emilia Czyżak