Kiedy wszystkie drzewa zostały ogołocone, a temperatura na zewnątrz spadła poniżej zera, nasze serce, umysł i ciało często popadają w stan zwany depresją. Nikt nie wie, jaki jest tego powód. Nic nie idzie po naszej myśli, a kilka łez uronionych do poduszki to niemal codzienność. Nie mamy na nic ochoty; wspominamy rzeczy, które wyniszczają nas od środka, użalamy się nad sobą i czujemy się beznadziejnie. Przypominamy sobie chwile letniego szaleństwa, promienie słońca, skąpe stroje i smak przygody. Teraz mamy tylko możliwość oglądania szarości za oknem i w świecie wyobraźni.

Rozmyślamy nad niedopowiedzianymi słowami, niepotrzebnymi czynami i zepsutymi relacjami. Można rzec, że przełom jesieni i zimy bywa czasem rozmyślań nad własnym życiem i całym złem. Ale jak sobie z tym radzić? Jaki jest sposób na zimowe smuteczki?

Według mnie niezależnie od pory roku, dnia, godziny i sytuacji w życiu, należy dostrzegać choćby najmniejsze znaki od Boga, pozytywy, choćby w postaci uśmiechu, spojrzenia czy ludzkiej dobroci. Nikt bardziej nie może nas kochać niż bliźni. Wszystko zależy od podejścia. Jeżeli jest ono pesymistyczne- nie poradzimy sobie z przeciwnościami losu. Czasami przepięknie oznacza normalnie. Szukamy zmian, wielkiej miłości, adrenaliny lub euforii. A może to wszystko mamy na wyciągnięcie ręki? Tuż przy sobie? Na koniec każdego roku robię rozliczenie. Wypisuję zwycięstwa i porażki. To, co mogłabym uznać za upadek i tak traktuję jako triumf, ponieważ podniosłam się i kolejny raz wróciłam, by istnieć. Każda znajomość, podróż, doba uczy nas życia. Gotowanie i pieczenie to odskocznia od wszelakich przykrości, bo kto nam zabroni zajadać smutki? Bez wątpienia to coś, co jest w stanie uszczęśliwić każdego. Kluczem, by danie lub wypiek wyszło smakowicie, jest trzymanie się przepisu. Jednak to nie wystarcza, żeby poczuć ‘’niebo w gębie’’. Trzeba wykorzystać odrobinę inwencji twórczej, stworzyć pomysł, który będzie oryginalny, a zarazem niezbyt skomplikowany. Tak również jest z naszym życiem. Od pokoleń krążą instrukcje jak powinniśmy postępować, ale jesteśmy zupełnie różni od siebie, dlatego ważne jest dokładanie kolejnych składników w postaci doświadczenia.

Zakupy, wizyta u kosmetyczki czy po prostu zrobienie czegoś wyłącznie dla siebie na pewno poprawi nam samopoczucie. Dobra książka, przy której będziemy płakać, jak głupi, pozwoli uwolnić nam emocje. Kiedy pojawi się jakieś wspomnienie, należy oddalić się natychmiast, bez żalu, nie idąc na żadne ustępstwa, nie dać mu się wciągnąć. Tak, by uniknąć bólu.

Istotny jest kontakt z rodziną, przyjaciółmi i znajomymi. Są w stanie wywołać uśmiech na naszej twarzy, przytulić, ofiarować czas i ciepło w te zimne, smutne wieczory. Starajmy się nie spędzać ich sami. Słuchanie odpowiedniej muzyki wpływa na nasze samopoczucie, dlatego nie dołujmy się ‘’smętami’’. Idą święta, a więc śpiewajmy kolędy i oczywiście ‘’All I Want For Christmas Is You’’! Jeżeli ten rok nie był udany, to sprawmy, by kolejny stał się tym najlepszym. Zażegnajmy spory i zapomnijmy o tym, co spotkało nas złego. Usiądźmy w wygodnym fotelu, przykryjmy się ciepłym kocem, weźmy kubek gorącej herbaty i przemyślmy wszystko. Przecież mamy jeszcze czas…

Moim zdaniem najskuteczniejszym sposobem na zimowe smuteczki jest kontakt z ludźmi, nie zamykanie się przed światem, odpowiednie nastawienie przy przebudzeniu, chęć do życia, odrobina szaleństwa, robienie absurdalnych rzeczy, sprawianie, żeby każdy dzień mógł być wspaniały, choćby przez chwilę. Jasne, ze atmosfera za oknem nie jest sprzyjająca, ale chyba każdy czeka z utęsknieniem na śnieg, żeby poczuć się magicznie. Lodowisko, wieczór z najbliższymi, kawa z przyjaciółką i... wiele, wiele innych są propozycjami na ponure myśli.

Natali