Każdy z nas potrzebuje bliskiej mu osoby, która będzie o niego dbała, martwiła się, wysłuchiwała narzekań i wspierała w trudnych chwilach. Czasami jednak nie dostrzegamy skarbu, jaki przy sobie posiadamy. Wymagamy sami wiele nie dając.

Zagonieni w trudzie codzienności potrafimy wyłącznie osądzać, nie rozliczając swego sumienia. Kiedy dwoje ludzi się od siebie oddala, wina zawsze leży po obu stronach. Nieważne, czy dotyczy to miłości, czy przyjaźni. Nikt nie jest bez winy. Przestajemy dzwonić, pisać, rozmawiać. Gubimy wspólne tematy do rozmowy. Coś, co wcześniej nas łączyło, wypala się. Na początku nie zauważamy tego. Podświadomie szukamy nowych ludzi. Po czasie jednak przypominamy sobie o tym, że o kimś zapomnieliśmy. O kimś, kto wywierał istotną rolę w naszym życiu. Nie przyznajmy się przed samym sobą do tego. Codziennie planujemy, jak mogłaby wyglądać rozmowa i pragniemy zadzwonić. Zawsze znajdzie się coś innego, a przez to zupełnie odzwyczajamy się od swojego towarzystwa. Tylko kilka sekund o sobie myślimy, a po chwili i tak tracimy wątek. Ja istnieję. Ona istnieje. Nie istniejemy razem, ani nasza przyjaźń. Dopóki się nie spotkamy ten fakt nam nie przeszkadza. Podczas piątkowego wyjścia widzimy się. Ja z nowymi znajomymi, Ty również. Serce zaczyna mocniej bić. Pragnę rzucić Ci się na szyję, ale przecież nie powinnam, bo skąd mam wiedzieć, co czujesz? Bez względu na wszystko robię to. Proszę byśmy odeszły. Zabieram na odludzie. Obie zaczynamy płakać. Tłumaczymy się i obiecujemy poprawę. Może się wydawać, że naprawiłyśmy wielką dziurę w naszej głowie. Po kilku dniach sielanki powracamy do rutyny. Nic nie jest w stanie nas dogonić. Historia lubi się przecież powtarzać. Tracimy przyjaźń. A zaczęła się wcześniej niż nam się wydaje… 5, 10, a nie! To już 17 lat. Od chwili, gdy tylko się poznałyśmy jako maluteńkie dziewczynki. Dzieli nas wiele, ale łączy jeszcze więcej. Pomimo tego, kochamy się jak siostry, chociaż nie często sobie to okazujemy. Czasami przychodzi taki moment, kiedy coś samoczynnie się zmienia. Bez pytania nas o zdanie. Jeżeli ktoś kiedyś był dla nas najważniejszy, zawsze nim pozostanie niezależnie od obecnych stosunków, które między nami są.

Nocą patrzę w świat i wspominam.
Biegnę do Ciebie.
Na łące beztrosko leżymy.
Oglądamy zdjęcia, zrywamy kwiaty.
Za nami pierwszy dzień w szkole,
pierwsza miłość, pierwszy pocałunek,
wiele łez i śmiechu,
wszystko co nowe.
Zawsze razem.
Teraz nie ma już wspólnej przyszłości.
Mnóstwo uczuć kłębi się w naszych sercach.
Poza tym nie ma już nic.
Zostało tylko kilka słów,
gestów, chwil i czynów.
Nie zapomnij!

NATALI